Jedną z podstawowych różnic między amarylis i blisko z nim spokrewnionym hippeastrum jest pochodzenie. Podczas gdy pierwsza z nich pochodzi z południa Afryki, druga została sprowadzona z Ameryki Południowej. Obydwa gatunki często są ze sobą mylone, ale z racji tego, że ich pielęgnacja jest podobna, a urokiem również sobie dorównują, ograniczę się tylko do podstawowych różnic między nimi. Jeśli łodyga, na której rozwijają się kwiaty, ma barwę fioletową i nie jest pusta w środku, a na jej szczycie pojawia się od 6 do 12 dzwonkowatych kwiatów – to jest to z pewnością amarylis.
Amarylis, w okresie rozwoju wymaga jasnego i nasłonecznionego stanowiska. Kwiaty dłużej się utrzymają, jeśli roślinę w okresie kwitnienia ustawimy w pewnej odległości od okna. W okresie spoczynku, doniczkę z rośliną powinniśmy przenieść do pomieszczenia o temperaturze około 10-12˚C . Między wrześniem, a listopadem powinniśmy przenieść ją z powrotem w miejsce ciepłe (około 25˚C).
W okresie aktywnego wzrostu roślinę zasilamy nawozem przynajmniej raz w miesiącu. Najodpowiedniejszy jest wieloskładnikowy, płynny nawóz do roślin kwitnących. Kiedy roślina przekwita i przygotowuje się do spoczynku, nawożenie przerywamy.
Długie i wąskie liście amarylisa pojawiają się później, niż sam kwiatostan i po kwitnieniu, aż do wczesnego lata pozostają zielone. Do momentu, aż same nie obumrą i całkowicie nie uschną, nie należy ich usuwać (ich zamieranie trwa około miesiąca). Kiedy to nastąpi, jest to sygnał dla nas, że nasza roślina przechodzi okres spoczynku i pozostaje w ziemi przez kilka tygodni w formie wydłużonej cebuli. Po przekwitnięciu łodygę musimy usunąć, co z łatwością można zrobić bez uszkadzania cebuli. Jeśli tego nie zrobimy, dopuścimy do wykształcenia się nasion, co w naturalnych warunkach kończy cykl rozwojowy rośliny i cebula często zamiera.
Jeśli zauważymy na cebuli naszej rośliny brązowe lub ciemne plamy, może być to objaw porażenia chorobą grzybową. Chcąc ją uratować, powinniśmy po jej wyciągnięciu z ziemi i przesuszeniu wymoczyć ją w preparatach przeciwgrzybicznych, nie daje to jednak niestety zawsze pożądanego rezultatu.
Amarylis rozmnażamy, oddzielając od podstawy rośliny wyrastające tam cebule przybyszowe. Każdą z takich cebulek należy posadzić do osobnej doniczki, a po dwóch lub trzech latach możemy spodziewać się pierwszego kwitnienia nowych roślin.
